Khalil Gibran, ook wel Kahlil Gibran; geboren als Gibran Khalil Gibran, Arabisch: جبران خليل جبران, Syrisch: ܓ̰ܒܪܢ ܚܠܝܠ ܓ̰ܒܪܢ (Bsharri, 6 januari 1883 – New York, 10 april 1931) was een artiest, dichter en schrijver.
Levensloop
Gibran werd geboren in Libanon. Zijn ouders waren Maronitische christenen. Toen hij 12 was vertrok zijn moeder met haar kinderen naar de Verenigde Staten van Amerika, maar stuurde Khalil na korte tijd terug om zijn opleiding te vervolgen. In 1901 verliet hij Beiroet en zwierf door Europa. Daar kwam hij in aanraking met de Europese modernisten en de Romantiek. Zijn eerste boekje al-Musiqa (1905), dat eigenlijk meer een pamflet was, was een romantische lofzang op de muziek. In Boston en Parijs bracht hij het grootste deel van zijn productieve leven door.
Gibran schreef met zijn poëtische werken geschiedenis: vooral zijn boek De Profeet is zeer geliefd geworden bij het publiek en wordt tot op de dag van vandaag door velen gebruikt als persoonlijke bijbel. Tevens is hij in de Arabische wereld bekend als vrijdenker en schrijver, een van de weinigen van zijn tijd die over grenzen en verschillen heen keek. Hij schreef evenveel in het Engels als in het Arabisch, veelal korte verhalen en prozaïsche gedichten. Zijn werk is in tegenstelling tot de conventionele Arabische literatuur zeer toegankelijk, ook voor religieuzen en hen die zich thuis voelen in het atheïsme. Zijn reputatie als centraal figuur in de moderne Arabische literatuur is nooit betwijfeld.
Naast het schrijven schilderde hij veelvuldig; in zijn boeken staan veel van zijn werken. Later beschreef hij zijn leven in Libanon als idyllisch, in zijn werk schijnt veel van de volkscultuur en de natuurlijke schoonheid van Libanon door.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Khalil_Gibran
Kahlil Gibran
Las 60 mejores frases de Khalil Gibran 6/1/21
En el año 1898 regresó a su país natal. Estudió lengua árabe en la Escuela de la Sabiduría, en donde destacó por su habilidad en el dibujo.
La Amistad Khalil Gibran 2/8/19
Gedichthoek: “VRIENDSCHAP” door Khalil GibranEn een jongeman zei: “Vertel ons over vriendschap. ” . . . . En hij antwoordde:“Je vriend is aan je behoefte voldaan. “Hij is het veld dat je met liefde zult zaaienen je oogst met dankbaarheid.Hij is je tafel en het vuur van je huishouden.Omdat gij met honger tot hem komt en hem met vrede zoekt.Als je vriend zijn gedachte aan je onthult, valt geen angst je aan dat “nee” het antwoord is, of dat “ja” wordt ontkend.En wanneer Hij zou zwijgen,moge je hart niet stoppen met luisteren naar zijn hart.Voor in vriendschap, alle gedachten,alle verlangens, alle hoopZe worden geboren en gedeeld met plezier en zonder opscheppen.Als je ver van je vriend bent, treur dan nietwant wat je het meest van hem houdt, kan duidelijker zijn in zijn afwezigheid,net als de berg helderder is op afstandvoor iedereen die het wil uploaden.En laat er niet nog een interesse in vriendschap zijndat waardoor je je verdiept in de geest.Voor liefde die niets meer zoekt dan openbaringvan zijn eigen mysterie, is geen liefdemaar een reknet dat alleen nutteloos vissen oppikt.Moge het beste van je voor je vriend zijn.Als hij de stroom van je getij moet kennen,dat kent ook zijn reflux.Omdat… welke vriend zou dat zijnWaar zou je naar moeten zoeken om de uren te doden?Zoek hem om de uren te leven.Omdat het bestaat om aan jouw behoefte te voldoen,niet je leeg.En maak in de zoetheid van vriendschap wordt gelachenen gedeelde genoegensVoor in de dauw van kleine dingen,het hart vindt zijn dageraad en is verfristUit het prachtige boek De Profeet