Vreede Huis Den Haag

 

 

 

 

Elisabeth Vreede
Als Elisabeth Vreede op 16 juli 1879 in Den Haag wordt geboren, vangt juist een nieuw Michaëltijdperk aan. Zij groeide op in een theosofisch gezin. Na haar middelbare schooltijd ging zij in Leiden wiskunde, astronomie, filosofie en Sanskriet studeren. In haar studietijd was zij actief maatschappelijk betrokken bij de noden van die tijd. Zij trok zich, met een aantal medestudenten, het lot aan van de vele mensen die in armoede leefden en van kinderen die moesten werken in plaats van naar school te kunnen gaan. In Juli 1903 hoort zij voor het eerst Rudolf Steiner spreken op een congres van de Theosofische Vereniging in Londen. Een jaar later ontmoet zij hem opnieuw tijdens een bijeenkomst in Amsterdam, waar hij spreekt over ‘Mathematik und Okkultismus’. In 1906 voltooid zij haar studie en gaat lesgeven op een meisjes HBS. Zij verhuist naar Berlijn in 1910, waar Rudolf Steiner haar vraagt cursussen astronomie en cultuurgeschiedenis te gaan geven voor leden.
Zij woont daar in hetzelfde pand als hij en neemt de taak op zich zijn gestenografeerde voordrachten om te zetten in getypte teksten.
Samen met haar ouders vestigt zij zich in 1914 in Dornach en gaat meewerken aan de bouw van het eerste Goetheanum. In 1916/1917 is zij terug in Berlijn om te helpen met de zorg voor Engelse krijgsgevangenen. Twee Duitse kinderen neemt zij in haar huis op. Terug in Dornach vestigt zij uit eigen middelen het Goetheanum Archiv, waarin zij al het werk van Rudolf Steiner verzamelt en archiveert. Ook de bouw van de Sterrenwacht is door haar tot stand gekomen. Tien jaar nadat men was begonnen met de bouw van het eerste Goetheanum werd dit, in 1923, door brand verwoest.
Een zeer dramatische gebeurtenis met ingrijpende gevolgen.
Rudolf Steiner vroeg Elisabeth Vreede bestuurslid te worden van het nieuw op te richten eerste Verenigingsbestuur en stelde haar aan als hoofd van de mathematisch-astronomische sectie. Na het heengaan van Rudolf Steiner in 1925, begint zij met het uitgeven van de Rundschreiben. Brieven over antroposofie en astronomie, die na haar dood gebundeld zijn uitgegeven. Twaalf jaren na de verwoesting van het eerste Goetheanum wisten de tegenmachten opnieuw in te grijpen. Vanuit een vertroebeld bewustzijn, stemde in 1935 de ledenvergadering voor het vertrek van Elisabeth Vreede uit het Verenigingsbestuur. Zij was zich er sterk van bewust dat, deze aanval van binnenuit naar de Antroposofie en de Michaëlsimpuls onherstelbare gevolgen zou hebben. Gewetensvol en zich volledig bewust van waar het werkelijk om ging, zette zij haar werk met groot verantwoordelijkheidsbesef voort. Ook al was zij in praktische zin afgesneden van het Archief en van de Sterrenwacht. Nog zeven jaren mocht haar volledige inzet duren.
Tot in 1943 de sterrenwereld haar, na een kort ziekbed, vrij plotseling terug riep.

ls u Antroposofie en astronomie wilt bestellen, klik dan op de volgende link:
http://www.nachtwind.nl/elisabeth-vreede.html

Het boek ‘Antroposofie en astronomie’ is de vertaling van een bundeling van 36 oorspronkelijk in het Duits verschenen maandelijkse ‘brieven’ (Rundschreiben) van Elisabeth Vreede (1879-1943) uit de jaren 1927-1930, waarop geïnteresseerden zich destijds konden abonneren. Elke maand komt er een ander astronomisch onderwerp ter sprake dat aansluit bij de kringloop van het jaar.

Vreede heeft astronomie en wiskunde gestudeerd en behandelt in deze artikelen onderwerpen uit de astronomie op een manier die een verbinding tot stand brengt tussen het voor ons zichtbare spel aan de hemel en de wezenlijke achtergrond die daar aan ten grondslag ligt. De weg naar deze achtergrond begint met een eenvoudige technische beschouwing van een fenomeen, zoals verduisteringen, kometen, de ritmen van hemellichamen e.d. Geleidelijk aan wordt de lezer ‘losgemaakt’ van de uiterlijke verschijnselen naar het zien van ritmen, van levendigheid, leven, en vandaar naar het wezenlijke dat schuilgaat achter de fenomenen, en welke wezens in de geestelijke wereld daarmee verbonden zijn.

Hierbij put Vreede uit het werk van Rudolf Steiner en verwijst veelvuldig naar zijn geschreven werken en voordrachten. Dit is niet toevallig want Vreede was jarenlang naaste medewerker van Steiner en bouwde o.a. een uitgebreid archief op van aantekeningen van Steiners’ voordrachten. Waarom Steiner juist voor Vreede koos, blijkt uit het gemak waarmee zij de lastige diepgaande onderwerpen zodanig verwoordt en met haar eigen inzichten kan verhelderen dat de essentie niemand nog kan ontgaan. De gelaagdheid van dit werk brengt bij herhaaldelijk lezen steeds weer nieuwe inzichten. De brieven zijn geschreven om de weg naar de toekomst voor te bereiden en de inhoud is nu meer dan ooit actueel.

We lezen hoe de mens gedurende de aardeontwikkeling al zeer veel kennis en wijsheid heeft opgedaan met betrekking tot de planeten- en sterrenwereld en alle daaruit voorvloeiende opvattingen, die per cultuur of tijdperk van elkaar verschillen. Deze inzichten bieden zinvolle elementen die een basis vormen voor ons begrip van een wereld waar we niet zomaar naar toe kunnen gaan om te kijken hoe deze nou echt ‘in elkaar zit’. Het is van belang om te kunnen doorzien dat de weg van de reguliere wetenschap met haar zoektocht naar ‘leven’ op andere planeten in een koud, donker leeg heelal dat voor ons fysiek ontoegankelijk is, anders is dan het ervaren van een niet alleen maar ‘ruimtelijk’ wereldal dat bruist van levendigheid, en dat naar ons toekomt wanneer wij ons daar voor openstellen. Dit leven kunnen wij gaan herkennen als onze voortdurende krachtbron en herkomst: ons thuis tijdens onze slaap en tussen dood en volgende geboorte. Hetgeen van ons gevraagd wordt is dan ook eerder een begrijpen met het hart dan met het intellect. Dit laatste kan er voor zorgen dat de beschreven astronomische passages voor lezers die geen wiskundige achtergrond hebben als lastig kunnen worden ervaren en kan misschien leiden tot wat terughoudendheid om met dit boek aan de slag te gaan. Voor hen mag het een aanmoediging zijn dat de vertaler (alpha-mens) bij aanvang van het vertalen nog geen fractie wist van wat hij nu weet door wat hij heeft geleerd gedurende het proces van vertalen. Zo helder is de uitleg van de schrijfster. Een bijkomend voordeel daarbij in onze tijd is de verspreiding en toegankelijkheid van informatie en kennis via internet. Voor hen die niet zo vertrouwd zijn met de technische kant van de astronomie is via dit medium ondersteuning te vinden bij tal van de in het boek behandelde onderwerpen, al dan niet aanschouwelijk gemaakt met behulp van afbeeldingen en animaties.

Maar zelfs al komt de lezer niet gemakkelijk tot het volledig eigen maken van de ‘exacte kant’ van de hemelmechanica, het ervaren van de schoonheid in de opbouw van de planeten- en sterrenwereld met haar ‘invloed’ voor het leven op aarde geeft inzicht dat dit alles er niet zomaar is en zomaar toevallig tot stand kan zijn gekomen, maar een levend geheel dat de kern is van onze ontwikkelingsweg als mens.

Maar het allerbelangrijkste is dat de lezer een opening heeft voor de nog diepere kern en boodschap van dit boek, namelijk de Michaëlimpuls, die, wanneer deze wordt gehoord, steun en moed geven die onontbeerlijk zijn om de weg te gaan die ons naar Christus leidt.

De inhoudsopgave van het boek

https://impulsevreede.nl/wp-content/uploads/2019/04/Antroposofie-en-Astronomie.-Inhoudsopgave1.pdf

Fragment uit Hoofdstuk 7. De bewegingen van Venus en Mercurius. Het paasfeest – maart 1928

https://impulsevreede.nl/wp-content/uploads/2019/04/Elisabeth-Vreede-Pasen-19281.pdf

Register Antroposofie en astronomie
Voor het boek Antroposofie en astronomie is nu een register beschikbaar. Hierin staan woorden, maar ook getallen en jaartallen die verwijzen naar bepaalde thema’s die in het boek worden behandeld. Dit omvangrijke register is niet in het boek opgenomen omwille van de ruimte die het zou innemen. U kunt het hier downloaden:
https://impulsevreede.nl/wp-content/uploads/2020/10/Register-Antroposofie-en-astronomie-E.-Vreede.pdf

Niet opgenomen fragmenten
Verspreid over het boek Antroposofie en astronomie zijn een aantal passages uit de originele astronomische brieven weggelaten. Hiervoor is gekozen omdat dit om mededelingen gaat die de toenmalige lezer attendeerden op verschijnselen aan de hemel die destijds konden worden waargenomen. Toch willen we de lezer deze fragmenten niet onthouden.
https://impulsevreede.nl/wp-content/uploads/2021/12/Niet-opgenomen-fragmenten-1.pdf

CORRECTIE Antroposofie en astronomie
Bladzijde 93, eerste alinea
Zonsverduisteringen daarentegen zijn een lokale verschijning.
Moet zijn:
Zonsverduisteringen daarentegen zijn een lokaal verschijnsel.

Elisabeth Vreede

 

Elisabeth Vreede (16 July 1879, in The Hague – 31 August 1943, in Ascona) was a Dutch mathematician, astronomer and anthroposophist.

Early life and education

Elisabeth Vreede was born in The Hague in 1879. She was her parents’ second child. Her father was a lawyer and her mother devoted her time to charitable work. She was a sensitive person and later on played an important part in the Anthroposophical life in the Netherlands.

Elisabeth Vreede came into contact with Theosophy in her home growing up. She was interested early on in the starry sky, read the works of Camille Flammarion and learned French at the same time. She first went to school at the age of seven. She completed her years in primary and higher schools and afterwards took private studies for two years, so as to gain qualifications for university entrance.

At the University of Leyden she studied mathematics, astronomy, philosophy (especially Hegel) and Sanskrit. She was also actively involved in student life, founding a boatclub, and was a council member of the students’ union.

Her first meeting with Rudolf Steiner took place at the Theosophical Congress in London in 1903. Her parents were theosophists and she, too, was a member of the Theosophical Society. At the congress Rudolf Steiner straightaway made a great impression on her. A year later she heard Steiner’s lecture on ‘Mathematics and Occultism’ given at the Congress of the Federation of European Sections of the Theosophical Society at Amsterdam in 1904.^[1] The next European Congress was in 1906 when Steiner held a cycle of 18 lectures there.

Teaching and anthroposophy

After receiving her diploma in 1906, she gave instruction in mathematics at a higher girls school until 1910. From 1910, she lived in Berlin, working on her dissertation and occasionally working as a secretary for Rudolf Steiner. In April 1914 she moved to Dornach to help in the work for the first Goetheanum, where she would often be found carving the wood required for the building.

M. P. van Deventer^[2] who would become Vreede’s biographer first met her in the summer of 1915. She was living with her parents in a small house in Neu-Reinach. From an elevated position there was a beautiful view over the building and over the chain of the Canton of Jura, with the Gempen.

During the War years 1916/17 Elisabeth Vreede broke off from her residence in Dornach to work in Berlin as a coworker of Elisabeth Rotten, caring for prisoners of war.

After the War, Rudolf Steiner developed his idea of the threefold social order. Vreede had an intense interest in this initiative and work and she was the first to bring this idea to England. Around 1918 she began to construct the library and archive at the Goetheanum, using her own means to purchase the expensive lecture transcripts as soon as they were typed from the stenogram. Occasionally friends contributed to her efforts to build an archive.

In 1920 Vreede moved to Arlesheim where she had built a small house of her own. It was the second dwelling-house for which Rudolf Steiner himself had given the model in 1919. There, in Arlesheim, Ita Wegman founded the first anthroposophical medical clinic in 1921.

In December 1923 Vreede was appointed as leader of the Mathematical-Astronomical Section of the School of Spiritual Science at the Goetheanum. She belonged to the board of directors (Vorstand) of the General Anthroposophical Society from December 1923 to 1935. In 1924 she attended the Agriculture Course of Rudolf Steiner at Koberwitz which laid the foundations for the development of biodynamic agriculture. Between September 1927 and August 1930, in her capacity as leader of the Mathematical-Astronomical Section, she wrote a monthly letter, then available by subscription, about both modern astronomy and classical astrology in the light of spiritual science. The letters included explanations of the fundamentals of astronomy and discussions of astrology in the modern world, with reference to such topics as nutation, precession of the equinoxes, comets, solar eclipses and lunar eclipses and the meaning of the Christian holidays such as Easter and Whitsun. The Letters in English translation were published in 2007 with the title Astronomy and Spiritual Science.

On 9 and 11 July 1930 she held two lectures in Stuttgart with the title The Bodhisattva Question in the History of the Anthroposophical Society, published in English translation in 1993.

Later life

When the separation within the Anthroposophical Society took place in 1935 Vreede was expelled from the Vorstand and her Section passed into other hands. This resulted after internal discussions in the Anthroposophical Society. On her exclusion from the Vorstand along with Ita Wegman, Vreede was cut off from the observatory and archives that she herself helped assemble.

The last years of her life became more lonely. She was cut off from her friends abroad by the War. The death of Ita Wegman at the beginning of March, 1943, was a great shock for her. At the internal commemoration in the clinic she spoke words at her eulogy. It was the first time she faced her former colleagues on the Vorstand.

On the anniversary of Rudolf Steiner’s death (30 March) she spoke to the circle of friends and co-workers in Ita Wegman’s clinic at Arlesheim. They wanted to commemorate not just Rudolf Steiner but also the many who had been leading Anthroposophists but who to most were no longer known. She spoke in a devoted way of Edith Maryon, and with a fine characterization of her being about Alice Sauerwein. She portrayed Count Keyserlingk and Louis Werbeck. Finally she told about Caroline von Heydebrand and Eugen Kolisko.

At the beginning of May she spoke once more on the 400th anniversary of the death of Copernicus. At the lecture it was noticed that only by exceptional exertion could she keep herself upright. A few days later, on 6 May, she had to take her bed. She, who had never before been ill nor depended on people, was treated at home thanks to the devoted care of Frl. Schunemann.

It was a case of septic disease. Phases of high fever with shivering fits repeatedly recurred. Nourishment could not be taken and complications supervened, like cardiac insuffiency and blood-poisoning. For her treatment Dr. Kaelin and Dr. Martin stood beside her biographer, M. P. van Deventer, with advice and help. The septicaemia spread rapidly. After a slight improvement she went finally to Ascona, where the Casa Andrea Cristoforo clinic had been founded by Ita Wegman, and died there on 31 August 1943. .

References

 

 

Hagen worden aangeplant als afscheiding of hoogte-element. Ze verdelen de ruimte. Meestal moet die ruimte zo efficiënt mogelijk worden gebruikt en mag zo’n haag eigenlijk niet meer dan een groene, levende muur zijn

Wat doet de heg voor tuinen?

Een haag gebruikt men om een tuin of terras af te bakenen. Het kan een mengsel van verschillende struiken zijn. Het is te onderscheiden als een groene omheining en wordt gebruikt om een barrière te vormen om verschillende zones van elkaar te scheiden.

Ze worden vaak gebruikt voor grote percelen en hebben het voordeel dat ze privacy bieden. Heggen kunnen dik zijn waardoor je er moeilijk doorheen kunt kijken en hun hoogte kan extra veiligheid en privacy voor je tuin bieden.

Bovendien helpen ze inbreuken op de beveiliging en inbraken te voorkomen. Er zijn bijvoorbeeld bepaalde soorten struiken met grote doornen zoals bijvoorbeeld de vuurdoorn. Deze kunnen zelfs worden aangevuld met draadomheiningen voor extra veiligheid, waardoor deze omheiningen een vleugje elegantie en natuurlijkheid krijgen.

Soorten heggen

Zoals gezegd kan je een heg maken van verschillende soorten struiken en heesters. Er zijn op hun beurt twee soorten heggen : informele heggen die vrij kunnen groeien en van tijd tot tijd worden gesnoeid, en formele heggen, die regelmatig worden gesnoeid om een bepaalde vorm te behouden.

Sommige formele heggen worden in figuren gevormd volgens de persoonlijke smaak en behoeften van degene die dit in de tuin wil hebben. Deze vereisen echter constant en professioneel onderhoud.

 

Welkom