Canada’s Dark Secret

It’s an ominous history that dates back well over a century ago. It’s a legacy that shames present-day residents of Canada, and its wounds have lingered over several generations. The country’s Indigenous populations, much of which were of Indian descent, were forced from their homes at an early age, taken to a series of residential schools, and assimilated into “civilized” society through strict discipline and oftentimes abusive practices. Canada’s Dark Secret lifts the veil on this horrendous system of indoctrination, and chronicles several of its tormented victims.

These policies were put into place by the Canadian government as an extension of the Indian Act of 1876, a piece of legislation which allowed institutions great leeway in their attempts to rid Indigenous people of their cultural identity. Residential schools were established to facilitate the process. If parents refused to relinquish custody of their children to these government-sanctioned institutions, they faced harsh penalties and prison sentences. Meanwhile, the punishment inflicted upon the children was even more grotesque once they arrived at their new homes.

The film imparts its harrowing tale through intensely personal testimonies. As she steps through the now barren and corroded classrooms of the Mohawk Residential School, survivor Roberta Hill recalls the horrors she experienced when she first arrived there at the age of six. Another survivor speaks of her best friend and classmate, who she suspects was beaten to death and buried among six thousand other children who are thought to have perished on school grounds. Bud Whiteye shares the story of how he was kidnapped from his reservation as a youngster, and he revisits the campus boiler room where he was sodomized by a member of the school staff. For these victims and others just like them, each barren school building is truly a haunted house.

The last of these schools closed in the late 90’s, but their hideous imprint remains. A survivor’s grief never ends, nor does the guilt of those who found themselves unwitting accomplices to these horrors. Canada’s Dark Secret is a horror film in the truest sense. But by shining light on a history long-shrouded by time, it achieves a measure of catharsis for all involved. https://topdocumentaryfilms.com/canada-dark-secret/

https://www.youtube.com/watch?v=ufUdY1JVV2Q

Canada’s Dark Secret | Featured Documentaries

First Roberta Hill speaking…

Al Jazeera (الجزيرة (al-Ǧazīrä); Arabisch: “het eiland“, Jazeera Satellite Channel) is een televisienetwerk, gevestigd in Qatar. Oorspronkelijk gestart als een Arabisch nieuws- en actualiteitenzender is Al Jazeera sindsdien uitgegroeid tot een netwerk van meerdere zenders, internet en specialistische tv-kanalen in meerdere talen en meerdere regio’s ter wereld. De bereidwilligheid van het originele Al Jazeera-kanaal om afwijkende meningen uit te zenden zorgde voor meerdere controverses in de Arabische en Perzische wereld. Het station vergaarde wereldwijde aandacht na het uitbreken van de oorlog in Afghanistan in 2001, toen het het enige kanaal was dat de oorlog live uitzond.

De zender wordt gefinancierd door de emir van Qatar. Hoewel Al Jazeera-managers hebben verklaard dat ze redactioneel onafhankelijk zijn van Qatar wordt deze stelling betwist. Volgens een intern bericht van het United States Department of State, in het kader van Cablegate gelekt door WikiLeaks, zou de regering van Qatar de berichtgeving van Al Jazeera ten behoeve van haar politieke belangen manipuleren. Al Jazeera wordt door sommige critici gezien als een kanaal dat vóór soennisme is en tegen sjiisme, en islamisme en de Moslimbroederschap promoot.

Oprichting

Al Jazeera werd gestart op 1 november 1996, na de sluiting van het Arabische televisiestation van de BBC. Dat station was een joint venture met Orbit Communications Company, eigendom van Khalid bin Faisal Al Saud, een neef van de Saoedische koning Fahd. Die samenwerking eindigde toen de Saoedische regering probeerde de uitzending van een documentaire over executies onder de Sharia-wetgeving tegen te houden.

De emir van Qatar, sjeik Hamad bin Khalifa Al Thani, gaf een lening van 500 miljoen Qatarese rial (ruim 100 miljoen euro) om Al Jazeera gedurende de eerste vijf jaar van zijn bestaan te financieren. Onder de aandeelhouders bevonden zich private investeerders en de regering van Qatar.

Aanvankelijk zond Al Jazeera 6 uur per dag uit, wat eind 1997 verhoogd werd naar 12 uur. De zender was in de directe omgeving beschikbaar via zendmasten, kabel en satelliet. Het gebruik was gratis, hoewel het bezit van een eigen satellietschotel in Qatar (tot 2001) en de meeste Arabische landen verboden was.

Ten tijde van de lancering van Al Jazeera was Arabsat de enige satellietexploitant in het Midden-Oosten, en het eerste jaar kon deze de zender alleen een zwakke Ku-band-transponder aanbieden die een grote satellietschotel nodig had om ontvangen te kunnen worden. Een krachtiger C-band-transponder kwam beschikbaar nadat de vorige eigenaar ervan, Canal France International, per ongeluk 30 minuten pornografisch materiaal uitzond in het ultraconservatieve Saoedi-Arabië.

Al Jazeera was niet de eerste zender van zijn soort in het Midden-Oosten; een aantal andere was verschenen sinds de Arabsat-satelliet, een Saoedische samenwerking van 21 Arabische regeringen, in 1985 gelanceerd werd. De ontwikkelingen tijdens Golfoorlog van 1990-1991 op CNN International toonde de kracht van live-televisie bij actuele gebeurtenissen.

Terwijl andere zenders in de regio materiaal dat hun thuisregeringen in verlegenheid zou kunnen brengen ontweken (Qatar had ook zijn eigen televisiestation), werd Al Jazeera neergezet als een onafhankelijke nieuwsbron en discussieplatform voor onderwerpen met betrekking tot de Arabische wereld.

Aanvallen op Al Jazeera

Oorlog in Afghanistan (2002)

In november 2002 werd tijdens de oorlog in Afghanistan het kantoor van Al Jazeera getroffen door een Amerikaanse raket. De Amerikanen verklaarden dat zij niet wisten dat dit gebouw het kantoor van de zender was.Oorlog in Irak (2003)

Op 8 april 2003 werd tijdens de Irakoorlog het kantoor van Al Jazeera in Bagdad getroffen tijdens een bombardement. Hierbij kwam de journalist Tareq Ayyoub om het leven en werd een andere verwond. Al Jazeera rapporteerde dat het de coördinaten van zijn kantoor zes weken eerder had ge-e-maild naar de Amerikanen en dat de identiteit van het gebouw duidelijk had moeten zijn.Egyptische Revolutie (2011)

Tijdens de Egyptische Revolutie beval de Egyptische regering op 30 januari 2011 om de kantoren in het land te sluiten. Een dag later arresteerden de Egyptische autoriteiten zes Al Jazeera-journalisten voor meerdere uren en nam hun uitrusting in beslag. Ook waren er berichten dat de uitzending van Al Jazeera Mubasher werd bemoeilijkt.Opstand in Libië (2011)

In maart 2011 werd Ali Hassan al-Jaber, een cameraman van Al Jazeera, vermoord door pro-Qadhafi-militanten, terwijl hij in Benghazi verslag deed van de opstand in Libië. Sluiting kantoor in China (2012)

In mei 2012 weigerden de Chinese autoriteiten om het persvisum van een Al Jazeera-correspondent te verlengen. De journalist mocht ook niet worden vervangen. Als gevolg daarvan moest de zender zijn kantoor in Peking sluiten.

Kritiek en controverses

Ali Hashem, correspondent in Beiroet, nam ontslag van Al Jazeera nadat uitgelekte e-mails zijn ontevredenheid lieten zien van de “onprofessionele” en “vooringenomen berichtgeving” over de Syrische Burgeroorlog.

Aktham Suliman, correspondent in Berlijn, verliet in het najaar van 2012 de zender omdat hij niet langer zou kunnen werken als onafhankelijk journalist. Al Jazeera zou volgens hem altijd het standpunt van het Ministerie van Buitenlandse Zaken van Qatar laten zien. In plaats van om journalistiek zou de zender gaan om politiek.

Tweeëntwintig medewerkers van het Egyptische bureau van Al Jazeera dienden hun ontslag in op 8 juli 2013, omdat de berichtgeving van Al Jazeera in het voordeel van de Moslimbroederschap zou zijn.

Jordanië sloot het kantoor van Al Jazeera na kritiek op het koningshuis. In de westerse pers kreeg Al Jazeera de beschuldiging toegeworpen dat het video’s liet zien van gemaskerde militanten die westerse gijzelaars onthoofden in Irak. Toen dit werd gemeld in andere media, oefende Al Jazeera druk uit om deze meldingen terug te trekken. Deze beschuldiging werd op 15 november 2006 door concurrent Fox News Channel herhaald. De Britse krant The Guardian bood later haar excuses aan.

Al Jazeera heeft meerdere videoboodschappen van Osama bin Laden uitgezonden, onder andere de boodschap dat de aanslagen op 11 september 2001 “nog succesvoller waren, dan hij vooraf dacht”. Het uitzenden van de verschillende boodschappen leidde meermaals tot kritiek van de Amerikaanse regering.

De voor Al Jazeera werkende Syrisch–Spaanse journalist Tayseer Allouni is in Spanje tot zeven jaar cel veroordeeld, omdat hij voor geld in opdracht van Al Qaida zaken vervoerd zou hebben. Alouni interviewde Bin Laden diverse keren voor de televisiezender. Alouni zelf ontkent de beschuldigingen en zegt dat hij onschuldig is.

In een tweet vroeg Faisal al-Qassem, een presentator van een programma op Al Jazeera, of mensen Alawieten collectief zouden willen straffen omdat ze “Syrië zouden hebben vernietigd”. Een dag daarvoor had hij twee gasten op zijn programma op Al Jazeera uitgenodigd waarbij het onderwerp was of alle Alawieten gedood zouden moeten worden.

Erkenning

Op 4 maart 2011 verklaarde staatssecretaris Hillary Clinton voor de Senate Foreign Relations Committee dat Al Jazeera meer informatief nieuws leverde dan de opinie gedreven Amerikaanse massamedia. Clintons opmerkingen contrasteren met die van Donald Rumsfelds beschuldigingen van partijdigheid enkele jaren eerder. In 2003 is het netwerk geprezen door de Index on Censorship vanwege “het omzeilen van censuur en het meewerken aan vrije overdracht van informatie in de Arabische wereld”, en door de Webby Awards die het nomineerde als een van de vijf beste nieuwswebsites, samen met BBC News, National Geographic en The Smoking Gun.